Kanaatimce...

On yedi Eşek

Nasrettin Hoca’nın köyünde varlıklıca bir yaşlı adam varmış. Tam 17 tane eşeği varmış. Hastalanmış, vasiyet yazmış. Ölmüş. Vasiyeti şöyle imiş: Eşeklerimin yarısını büyük oğlum alacak. Eşeklerin üçte birini de ortanca oğluma bırakıyorum. En küçük oğlum ise sadece dokuzda birini alacak. Oğlanlar toplanmışlar, işin içinden çıkamamışlar. 17 eşek ikiye de bölünmüyor, üçe de, dokuza da. Kavgaya tutuşmuşlar. Bir süre kavga edip halleri kalmayınca büyük oğlan Nasrettin Hoca’ya gidelim, o bilgedir, o bu işi çözer demiş. Diğerleri de kabul etmişler, hocaya gelmişler, anlatmışlar. Hoca vasiyeti dinler dinlemez, ahırdan eşeğini getirmiş.

 “Bunu da alın o zaman, etti mi 18 eşek!”Yarısı senin demiş, büyük oğlana 9 eşek vermiş.

Üçte biri senin demiş, ortanca oğlana 6 eşek vermiş. Dokuzda biri senin demiş, küçük oğlana da 2 eşek vermiş.

Ortada bir tek Nasrettin Hoca’nın eşeği kalmış.

 9 + 6 + 2 = 17 eşek çünkü. 18-17=1

“Bu da benim hakkım.” demiş almış eşeğini ahıra geri koymuş.