Kanaatimce...

Sörf Yapan Siyah Çocuk

Edibe (KÂHYA) AYDIN

Emekli Öğretmen

01. 02. 2022

Üç tarafı denizlerle çevrili bir ülkenin, deniz ile özdeşmiş şehri olan İstanbul' da deniz ulaşımının yeterli olmadığı fark edilip "deniz otobüsü" seferleri başlamıştı.

Bin dokuz yüz doksan iki yılındaki bu yenilik tüm ülkede heyecan yaratmıştı.

Bu yeni taşıtın İstanbul'daki heyecanı daha başkaydı. Çünkü hem hızlı, hem modern olan bir deniz taşıtında seyahat etmek çok büyük bir keyifti. Herkes deniz üstünde hızla giden bu taşıtı merak ediyordu. Bu yeniliği çocuklara sevdirmek amacıyla bir resim yarışması düzenlenmişti. Konu " hayalinizdeki deniz taşıtı" Yarışmanın konusu ve yapacakları ile öğrencilerimi bilgilendirdim. "Herkes elinden gelen gayreti göstersin. Bu resimleri yarışmaya göndereceğim" dedim. Öğrencilerim resimlerini bitirdi

Arkalarına adlarını yazdırarak, . resimleri bir dosyaya koydum. Yarışmaya göndermek için üç resim seçecektim. Bir öğretmen için çok zordu. Çünkü hepsi emek vermiş, yaptıkları resmin ödül alacağına inanmışlardı. Buna da kendimce bir çözüm buldum. İDO' yu arayarak yarışmayı düzenleyen bir yetkili ile görüşmek istediğimi söyledim.

" Sayın yetkili ben öğrencilerimin resimleri arasında ayırım yapamam. Bu nedenle size hepsini gönderiyorum. Onlara katıldıklarından dolayı bir belge vermeniz bile, motivasyonlarını arttırır. Resimleri beğenildi diye resim yapmaya heveslenirler, aksi olursa ben başaramadım diye üzülürler" dedim.

Bu fikrimi olumlu karşıladılar.

Tüm resimleri gönderdim.

Yarışma sonuçlandı. Öğrencilerime adlarının yazıldığı katılım belgesi geldi. Okul müdürü bu belgelerle sınıfa geldi.

"Çocuklar sınıfınızdan Cihan Salihoğlu'nun yaptığı resim ödüle layık görülmüş. Ailesi ve öğretmeni ile birlikte ödülünü almaya gidecek. "

Hepimiz çok sevindik. Yenikapı İskelesi'ndeki törene gittik Cihan'ın yaptığı resim panoda sergilenmişti.

Resimde denizde sörf yapan "siyahı" bir çocuk resmi vardı. Rengarenk boyalı resimlerin yanında Cihan'ın resmi çok sade görünüyordu.

Ama konuyu anlamış, bu nedenle ödüle layık görülmüştü. Cihan ödülünü aldı.

Cihan, resmi okulda yaptığı için annesi ilk kez görüyordu. Resme bakıp Cihan'a sordu:

-"Oğlum bu çocuğu neden siyah boya ile boyadın"?

Cihan 10 yaşında bir çocuğun saflığı ile:

-"ANNE BOYALARIMI EVDE UNUTMUŞTUM YANIMDA SADECE SİYAH BOYAM VARDI. ONUN İÇİN SADECE SİYAH BOYA İLE BOYADIM".

Jüri üyelerinin bu yaşta bir çocuğun toplumun ezilen kesimi "siyah" bir çocuğu önemseyip resme yansıtmasından dolayı Cihan 'ı ödüllendirmişti.

Cihan'ın bu güzel anısı bana "bazen biz istemezsek de çaresizlikle verdiğimiz kararların" bizi başarıya ulaşılabileceğini hatırlatır.

Öyle ise çaresizliğimiz belki de başarımızın kıvılcımı olabilir diyebilir miyiz ?