“Ben yoruldum hayat, gelme üstüme
Diz çöktüm dünyanın namert yüzüne
Gözümden gönlümden düşen düşene
Bu öksüz başıma gözdağı verme…”
Mümin Sarıkaya'nın seslendirdiği bu şarkı çok büyük ilgi gördü.
Çoğumuz hayat yolculuğunda o kadar yorgunuz ki, bu şarkı duygularımıza adeta tercüman oldu...
Çoğumuz da aynı zamanda şöyle söyleriz:
"Hayat çok kötü, hayat beni çok yordu..." aslında hayatın kendisi kötü değil!
Hayatı kötüleştiren biz insanların hırsları, bencillikleri, doymak bilmeyen istekleridir.
Hakkından fazlasını talep etmektir.
Adaletsiz davranmaktır.
Diz çöktüğümüz namert Dünya yüzü de, Dünyanın değil! İnsanın namert yüzüdür...
Dünyanın kuruluş ve işleyiş kodları ;insan eliyle değiştirilince sorunlar yaşıyoruz .
Hayat kendi dinamikleriyle ve insan eli değmedikçe mükemmel işleyen bir programdır. Bizler bu hayatın temiz, saf, mükemmel işleyişine uyum sağladığımız oranda mutlu oluruz.
Tercih bizim.
Ne ekersek onu biçeriz.
Dünya imtihan dünyası.Kendi hayatımızı da, başkalarının hayatını da; cennete veya cehenneme çevirmek çoğunlukla bizim elimizde.
Hayat içerisinde fazlası ile yorulmak, yıpranmak İstemiyorsak; doğayla uyumlu ve temel insani ahlaki değerlerle yasamayı ilke edinmeliyiz …