Bir kasabada evlenmek istemeyen orta yaşlardaki hoca efendiye cami cemaati ne kadar evlenmesi için iknâ etmeye çalıştıysa da hoca bir türlü kabul etmemektedir.
Bir sabah namazı çıkışında mahallenin sarhoşu caminin kapısında cemaatle birlikte dışarı çıkan hocaya:
Hocam yeminim vardı sizi evinize kadar sırtımda taşıyarak götürecem der.
Sarhoşun bu sözüne cemaat bıyık altından gülmeye başlarlar.
Hoca sarhoşa: Olmaz öyle şey arkadaş ben evime yürerek giderim sağol der.
Fakat sarhoş yine: Kesinlikle olmaz hocam yeminimi yerine getirmem lazım der.Hoca ne kadar olmaz dediyse de sarhoş kabul etmez.Cemaaten bazıları da: Hocam müsâde et de götürsün.Ne olacak sanki derler.
Hoca çaresiz sonunda kabul eder.
Sarhoşumuz hocayı sırtına alır, yürümeye başlar.Sarhoş hocayı kestirmeden evine götürecektir.Fakat bir akar sudan geçeceklerdir.Sarhoş hoca sırtında suyun ortasına gelince iş değişir.
Sarhoş sallanmaya başlar ve hocaya:
Atıyım mı hocam seni çaya der.
Hoca: Ne yapıyorsun sen arkadaş?
Anlaşmamız böyle miydi?
Beni evime güzelce götürecektin.
Şimdi niye terslik yapıyorsun? der.
Sarhoş yine hoca sırtında sallanmaya başlar ve atıyım mı hocam bu soğukta seni bu çaya?der.
Hoca yapma etme diye yalvarır.
Sarhoş: Seni bir şartla atmam hocam
der.Hoca: Söyle de yapıyım yeter ki atma der.Sarhoş: Hocam ben Kur'an okumasını bilmiyorum, seni evine götürürsem, benim ölmüş anama babama bir Yasin okursan seni suya atmam der.
Hoca: Söz okuyacam yeter ki atma der.Sarhoş sırtındaki hocayı evine bırakır.
Hoca eve gelince hemen Yâsin'i okur. Sarhoşun anne ve babasının ruhlarına bağışlar.Sonra birden kendi kendine:
Evladın sarhoşu bile bazen hayırlı olabiliyormuş yahu der.Ve evlenmeye karar verir.
Allah çocuklarımızı hayırlı evlat eylesin.