S o l u k b a h a r d a Çocuk Şehri
Mustafa Gökay
................İçindeki çocuğu diri tutan şiir dostlarına adanmıştır......
1
Sen sonu getirilemeyen ö y k ü l e r gibiydin
Kartal gözünde kıvranan karıncaydın i n c i n e n
2
Bir y a k a m o z masalı dolaşırdı damarlarında
İçinde güneşi taşıyan m e c n u n l a r a karşı
3
Sabaha uyanan hüzünlerinde ş e b n e m l e r vardı
Hüzün yapraklı s o l u k b a h a r getirirdi hediye/siz
4
Bölünürdü de i k i n d i l e r , çarpılırdı akşamın kuruntusuna
Sevdası alınmış h/a y r a n yüreklere kızardın sonra
5
K i t a r o müziğinde ipek yoluna uzayan kervanlardaydın
H a y a t ritmini yitirmiş, denizler konuşmayı unutmuştu; derken
6
S u s t u n sen de; seni, beni ve ağlamayı unuttun günbatımlarında
Acıyı, acımayı, sevdayı unuttun sonra, u n u t t u n unuttuklarını da.
7
Elinde kırık-dökük bir g e n ç l i k düşü şimdi, yoruma muhtaç
Anlamını yitirmiş kelimeler ötesinde kaygan t e v i l l e r
8
Ellerimle görüyorum seni, ellerim e r i y o r gözlerine dönüşüyor
G e n z i m i yakan gurbet kokusunda, gönlümü avutmuyor tüm teselliler
9
M a v i y e hasret kırmızı kırıntılarında; kavruk gönüllere, savruk sevdalara inat
Sonu getirilemeyen öyküler gibi, şenlik var içimdeki ç o c u k ş e h r i n d e .
|